SML (Strasser Marigaux Lemaire)

De oprichting (1935)

Op 12 januari 1935 werd Strasser Marigaux & Lemaire opgericht door drie partners met complementaire vaardigheden: Charles Strasser, een Zwitserse zakenman; Jules-Apollin Marigaux, een instrumentenbouwer die zijn opleiding had genoten bij Buffet-Crampon (waar zijn vader “premier ouvrier” was); en de heer Lemaire, die de functie van manager bekleedde.

Het bedrijf begon zijn activiteiten in Parijs op het adres Boulevard de la Villette 144 met de productie van saxofoons en fluiten. Parallel daaraan startte men ook met de productie van hobo’s en klarinetten in een werkplaats in La Couture-Boussey in het departement Eure, een gemeente in Normandië die bekend staat als de bakermat van de Franse houtblaasinstrumentenbouw.

Vroege ontwikkeling en erkenning (1937-1945)

In 1937, tijdens de Wereldtentoonstelling van Parijs, begon SML op te vallen door de kwaliteit van zijn instrumenten. Een jaar later bracht het merk zijn eerste saxofoonmodel uit: de “Révision A”. Dit model werd een groot succes en SML Paris produceerde er meer dan 4.500 van.

Vanaf de vroegste dagen stond SML bekend om zijn hobo’s. Jules Marigaux werd beschouwd als een van de twee beste hobo-bouwers in Frankrijk, op gelijke voet met Lorée. Deze reputatie zou gedurende de gehele geschiedenis van het bedrijf standhouden.

In de jaren dertig had SML ook een samenwerkingsverband met Besson en Aubertin, waarbij men instrumenten voor dit merk produceerde. Deze samenwerking duurde tot eind jaren vijftig.

Expansie en diversificatie (1945-1970)

Toen jazzmuziek na de Tweede Wereldoorlog een nieuwe golf naar Europa bracht, kwamen Amerikaanse jazzmuzikanten naar Parijs en bezweken voor de charmes van SML-instrumenten, waardoor het merk een solide reputatie in de Verenigde Staten opbouwde. Grote namen zoals Coleman Hawkins en Carmen Leggio werden ambassadeurs van het merk.

In zijn streven naar diversificatie verwierf SML het prestigieuze merk Louis Lot (bekend om de moderne dwarsfluit) rond 1951. Het bedrijf groeide snel en breidde zijn assortiment houtblaasinstrumenten verder uit met saxofoons, fluiten en fagotten.

SML begon enkele jaren na de oprichting met het maken van saxofoons, ongeveer gelijk met de introductie van de revolutionaire Balanced Action-saxofoon van Selmer.

Saxofoonproductie en modellen

SML produceerde verschillende saxofoonmodellen die door kenners zeer gewaardeerd werden:

Belangrijkste modellen:

• Révision A (vanaf 1938) – Het eerste succesvolle model
• Révision B (vroege jaren ’40) – Met overstap van linker- naar rechterhand bellkleppen
• Super 42-49 (jaren ’40) – Jaarlijkse modellen met innovaties
• Révision C (jaren ’40-’50) – Doorontwikkeld model
• Révision D (jaren ’50-’60) – Een van de meest gewaardeerde modellen
• Gold Medal Mk I en Mk II (jaren ’60-’80) – Het topmodel, gepromoot als de “ultieme” saxofoon met 22 unieke mechanische kenmerken
• Standard – Het niet-professionele model in “Perma-Gold” afwerking

Veranderingen in eigenaarschap (jaren ’50-’70)

Na de dood van Lemaire (rond 1950 volgens sommige bronnen) kochten Strasser en Marigaux de aandelen van hun partner en werd het bedrijf bekend als “Strasser-Marigaux”. Marigaux stierf begin jaren zeventig, waardoor Strasser de enige eigenaar van het bedrijf werd.

Midden jaren zeventig (circa 1974-1975) verkocht Strasser SML aan een houdstermaatschappij genaamd Strasser-Marigaux S.A., en Yves Rilba werd gekozen als de eerste president van SML. In 1975 kocht SML het Malerne Musical Instrument Company, dat in La Couture-Boussey was gevestigd.

Het einde van de saxofoonproductie (1982)

In totaal produceerde de SML Paris-fabriek naar schatting 27.000 tot 30.000 saxofoons gedurende bijna vijf decennia. De “King Marigaux” van 1982 zou het laatste saxofoonmodel van het bedrijf zijn.

SML stopte in 1982 met de productie van saxofoons. Op dat moment maakte het bedrijf ongeveer 400 saxofoons per jaar (2.500 muziekinstrumenten in totaal, waaronder meer dan 900 hobo’s). Het bedrijf exporteerde ook saxofoons naar King Musical Instruments, die ze op de markt bracht onder de naam “King Marigaux”. Een woordvoerder van SML verklaarde dat men stopte met het maken van saxofoons omdat “we gewoon niet meer konden concurreren met Selmer” en zich volledig zou wijden aan de verbetering van de hobo en klarinet.

Klarinetten

SML produceerde drie niveaus klarinetten: Professional met 5 sterren, Intermediate met 4 sterren en Student. Er was ook een model met alleen “SML” zonder modelnaam, en SML had een instapmodel klarinet gemaakt van eboniet (hard rubber).

De klarinetproductie werd na het stopzetten van de saxofoonproductie een van de twee hoofdpijlers van het bedrijf, naast de hobo’s.

Focus op hobo’s en klarinetten (1982-2010)

Na 1981/1982 verliet Strasser Marigaux de productie van alle andere instrumenten om zich volledig te wijden aan de verbetering van hobo’s en klarinetten. De Marigaux-hobo bleef een van de meest gerespecteerde instrumenten ter wereld.

De Marigaux-hobo werd ontwikkeld als een hobo voornamelijk voor export en was aanvankelijk de Franse hobo voor niet-Fransen. In latere tijden veranderde dit echter, en ongeveer 25% van de productie werd in Frankrijk zelf verkocht.

Na de dood van zijn compagnons verkocht Strasser het SML-bedrijf in 1975 aan een Amerikaanse groep, waarbij de activiteiten werden opgesplitst in twee entiteiten. Marigaux richtte zich op hobo-productie, terwijl SML de distributie van andere families muziekinstrumenten verzorgde.

Heropleving en moderne tijd (2010-heden)

Het was pas in 2010, met de integratie van SML in de ALGAM-groep, dat het merk zijn productie-activiteiten hervatte. Het assortiment SML Paris-instrumenten telt tegenwoordig meer dan 40 modellen. Het volledige spectrum van blaasinstrumenten is vertegenwoordigd, van fluit tot tuba, inclusief klarinet en koperblaasinstrumenten.

Reputatie en erfenis

SML-saxofoons worden door kenners beschouwd als “slapers” – uitstekende instrumenten die door insiders worden gezocht maar niet de mythische status van Selmer hebben bereikt. Muzikanten die SML-instrumenten spelen zijn vaak zeer enthousiast over de grote, mooie klank en de degelijke bouw. De Rev. C en Rev. D modellen uit de jaren vijftig worden door velen beschouwd als superieure instrumenten die qua kwaliteit kunnen wedijveren met gerenommeerde Amerikaanse vintage saxofoons.

Al meer dan 90 jaar is de naam Marigaux synoniem met die van de grootste hoboïsten.